“País Gascons”, un navèth numèro

Lo numèro 202 arrba dins las caissas postalas, es lo de genèir e febrèir de 2001 ; lo retard es degut a l’encombrament dels trabalhs pels imprimaires d’Ortès ; cal dire que los imprimaires son fòrça estat solicitat en periòde passat d’eleccion ; e las eleccions de la comuna d’Ortès an vist d’unis cambiaments, coma per las ciutats mejanas de Bearn. Ai relevat dins aqueste numèro un editorial utila del filosòf Miquèu Grosclaude, a prepaus de “Genetica e cultura” ; lo quatre punts enonciats fan las idèas claras sus lo fait cultural e enfòrça aital l’òbra de l’occitanisme dins la lora volontat de valorizar la represa en man de la cultura occitana, donc de la lenga, per servar una certana idèa que vòl que « un còde genetic se sufeish pas a bastir un èster uman”…”un èster qui’s constitueish en un ambient uman e culturau”. Amai, la revista prepausa un tèxte legit sus Ràdio País a prepaus de la nocion de laïcitat e ensenhament de l’occitan per Joan-Loís Lavit. País Gascons es sempre estat una revista de referéncia ; alavètz l’article en pagina 4 sul « Dictionnaire de la Grande Lande » que confirma l’interès lingüistic, al meteis nivèl que lo diccionari Lespy e Palay, farà vendre l’obratge. « La memòria de Gasconha » es un ensemble d’articles de fons pel saber far de las tradicions gasconas, atanben per l’Occitània sancèira : lo charivari, per Joan-Maria Bergun, en francés, persec aquel enjòc memorial. E per los que pensan que l’istòria se pòt tanben èstre en lenga occitana, en evitar los valats del bonapartisme francés, cal legir lo tèxte del Eric Astié suls Gòts ( N°2 ). Sens oblidar lo “parlar plan” de Gilabert Narioo, d’unas nòvas, cronicas suls libes, estatgis de formacions, estar a casa e lo viure plan… País Gascon – F.64300 Ortès es la bona adreiça.