Solidaritat occitanista amb los catalans

Barcelona, 10 de julhet de 2010: mai d’1 000 000 de catalans sortián per carrièras per denonciar la senténcia espanhòla contra lo projècte de novèl estatut de Catalonha (lo que prevesiá, justament,  l’oficializacion de l’occitan dins tota Catalonha). D’ara enlà, un potent moviment social, al delà de las oposicions politicas costumièras, se metiá en camin, un moviment que fa pas que créisser dempuèi. Las consultas organizadas dins tantes vilatges e vilas dubriguèron lo talh e permetèron de difusar un messatge clar.
    

Barcelona, 11 de setembre de 2012: unas 1 500 000 personas envasissián pacificament las carrièras e plaças de la ciutat reclamant, sens cap de dobte possible, l’independéncia de Catalonha, darrièr l’eslogan 'Catalunya, nou estat d’Europa'. 11 de setembre de 2013: 1 500 000 personas s’agafavan per las mans per unir lo nòrd del País valencian e lo Vallespir; una cadena umana de mai de 400 km per l’independéncia. Ongan, la Diada de l’11 de setembre deuriá confirmar aquesta mobilizacion.
    

Aquel moviment prigond, resumit aicí a unas de las sieus manifestacions mai emblematicas, nos pòt pas daissar indiferents a nosautres, occitans. En tot cas, personalament, me daissa pas brica indiferent e ajustarai, sens estar mai, que non solament lo sosteni mas que, en mai, me’n senti part prenenta. Es pas ni lo lòc ni l’ora que o conte tot, mas cresi qu’es vengut lo moment de prene posicion, coma occitan, per un moviment que, dins la concepcion de l’occitanisme qu’es la mieu dempuèi lo començament, me concernís totalament. Tanplan, poiriái dire que, dins aquel sens, me concernís e nos concernís, triplament. D’una part, per çò que cresi que los pòbles an lo dreit (tanplan lo dever) de se prene en carga, encara mai quand una tala reivindicacion es portada per un moviment democratic popular e, d’aqueste punt de vista, çò que se passa en Catalonha - dins aquel país tan pròche - es, actualament, exemplar. D’una autra part, lo mieu engatjament occitanista (en favor de l’occitan) es, naturalament, per ieu, pastat de 'catalanisme'. Es pas una causa del passat, romantica o sabi pas qué, mas un sentiment totalament ancorat dins lo present, un present que nos fa cada jorn evident que occitans e catalans partejam tantas causas que nos afrairan. Poiriam convocar lo passat e tornar mençonar los Trobadors o la batalha de Murèth, per exemple, mas la proximitat actuala es tala que, tanplan, i a pas besonh de remontar tan luènh coma se l’istòria s’èra arrestada. Atal, las cançons, la television, la produccion audiovisuala, los films, los libres catalans, etc., son un referent per nosautres, participan a la nòstra cultura e los fasèm nòstres. Enfin, se caliá una darrièra rason vertadièrament 'occitana' aquesta, nos pòt pas daissar indiferents qu’un tròç d’Occitània se tròba en Catalonha (la Val d’Aran) e que los catalans - respondent a la volontat dels araneses - reconeguèron la nòstra lenga e ne faguèron, puèi, una de las lengas oficialas de tot Catalonha. Seriá pas que per aquò, çò que se passa en Catalonha a l’ora d’ara es tanben nòstre.

La mieu posicion, ne soi plenament conscient, es pas brica representativa de l’occitanisme - e o planhi! -, mas existís e la podèm pas negar o amagar. M’a semblat qu’èra venguda l’ora d’exprimir la mieu solidaritat amb los catalans, a un moment clau, quand Catalonha viu un procès istoric plen d’esperanças qu’es un modèl de dignitat e un exemple per nosautres. Espèri que los catalans oblidaràn pas que, de l’autre costat dels Pirenèus, i an una part d’eles e que, benlèu,  'Des d’Alacant a la Provença / Res no s’acaba i tot comença' (vèrses del poèta Josep Vicenç Foix). Òc, que tot comence! Ne fau lo vòt: per ieu, coma occitan, tot çò que se passa en Catalonha m’es pas estrangièr e representa un grand espèr... Ara que sabem que tot es per èsser fait, qu’aquest 'País petit' - que es un grand país - nos ensenhe que tot es possible! Nos i trobarà al sieu costat... e, esperem, nos oblidarà pas!

Patrici Pojada
Catedràtic d’història moderna
Membre de l’Institut d’Estudis Aranesi-Acadèmia aranesa de la Lenga occitana
Membre del Conselh lingüistic del Congrès permanent de la Lenga occitana

• Xarxes socials
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
• Envia l'article
• Imprimeix l'article
• Converteix a PDF

Tweet

 

'Coma occitan, tot çò que se passa en Catalonha m’es pas estrangièr e representa un grand espèr'