|
 |
|
|
|
|
|
|
| |||
|
|
|
|
 |
|
|
8 D’OCTUBRE. A 30 DIES DE L’ARRIBADA Eduardo Alcover Caddabaro té 49 anys i és de les Filipines, com la resta de tripulants de baixa graduació. Té quatre fills, també com molts dels altres tripulants, i ens diu que ara les parelles joves solament en tenen dos. Sembla que se sentin culpables de contribuir tan descaradament a la superpoblació de la Terra i se n'excusen. Alcover és el cognom de sa mare i únicament el porta com a segon nom per als papers oficials. Per a la resta tenen un cognom, com en la majoria de països del món. Amb els filipins és inevitable parlar d’Espanya i ens pregunta pel seu cognom: -És alguna cosa, Alcover? -Sí, precisament és un poble de prop de casa nostra. -I quants habitants té? -Uns 2.000 o 3.000. Ens ho fa repetir, se sent decebut perquè el seu cognom no és una gran ciutat de la Península. El consolem dient-li que no es preocupi, que precisament és al costat de Reus i que Reus és al centre del món. Sembla que el tranquil·litza. És un mariner de tota la vida, com tots, i diu que ja n’està fart, d’aquesta vida, i que li agradaria treballar a terra i viure amb la família. -No, no m’agrada aquesta vida i no m’agrada el mar. Des de 1974 que faig aquesta feina. Estem fins a onze mesos fora de casa i, quan hi arribo, alguns fills ja ni els conec perquè han crescut molt. Si trobés feina a les Filipines ho deixaria tot i treballaria a terra. Però allà no hi ha res, tot és atur, no hi ha fàbriques, el govern no crea llocs de treball i no sembla que pugui canviar. A les Filipines no hi pot anar ni el turisme perquè és perillós: els policies són corruptes i et poden aturar pel carrer per escorcollar-te l’equipatge, posar-t'hi droga i demanar-te diners per no fer la denúncia. Ara és el tercer oficial i no vol ser capità perquè diu que és massa responsabilitat. Nosaltres li expliquem el cas del capità del vaixell que es va emportar el moll de descàrrega de Repsol a Tarragona. Als vaixells, pel que veiem, tots tenen la lliçó molt ben apresa i les jerarquies es mantenen passi el que passi. Tots ens diuen que mai han viatjat amb els altres o, com a molt, una sola vegada. Això vol dir que la majoria es van conèixer a bord del vaixell. Sembla clar que per aguantar nou mesos al mig del mar, amb gent que no coneixes de res, ha d'estar tot molt clar, per no tenir cap problema. En aquest viatge rai, perquè si passés alguna cosa hi ha en Herrmann: posaria pau i ordre amb la seva tranquil·litat habitual. ------------------------ 8an de oktobro 2002. 30 tagojn antaŭ la reveno Eduardo Alcover Caddabaro 49-jaraĝa estas el Filipinoj, kiel ĉiuj aliaj maristoj de malalta rango. Li havas 4 filojn, same kiel multaj aliaj maristoj kaj ankaŭ klarigas ke nuntempe la junaj geparoj nur havas 2. Ŝajnas ke ili sentas sin kulpaj kontribui al la senhonta troloĝateco de la planedo kaj sin ekskuzas. Alcover estas la patrina familia nomo, kiun li uzas dualoke nur por oficialaj dokumentoj, kaj kutime li uzas nur unu solan famlian nomon, kiel plejparte en la tuta mondo. Kun la filipinoj estas neeviteble paroli pri Hispanio kaj demandas al ni pri sia patrina familia nomo: -ĉu Alcover ion signifas en Hispanio? -Jes, ĝuste estas la nomo de vilaĝo proksime al nia loĝloko. -Kaj kiom da enloĝantoj ĝi havas ? ˆInter 2000 kaj 3000. Li petas ke ni ripetu tion, kaj li sentas sin fraŭdita ke lia nomo ne estu granda urbo. Ni konsolas lin kun la klarigo ke ĝi situas tre proksime al Reus, la centro de la mondo, kiel kutime oni diras ĉe ni. Tio ŝajne trankviligas lin. Estas plurjara maristo, kiel ĉiuj aliaj kaj manifestiĝas laca de tiu profesio kaj li ŝatus labori surtere kaj vivi kun la familio. - Ne, ĉi tiu vivo ne plaĉas al mi, eĉ la maron mi ne ŝatas, ĉar ekde la jaro 1974 mi faras tiun laboron. Eĉ 11 monatojn ni estas eksterhejme kaj kiam mi alvenas eĉ la filojn mi ne konas ĉar ili multe kreskis. Se mi trovus laboron en Filipinoj mi tuj ŝanĝus, nun ne estas laboro sed granda senlaboreco, fabrikoj ne ekzistas, la registaro ne kreas laborlokojn kaj tio ŝajne ne ŝanĝiĝos. Al Filipinoj eĉ ne la turismo venas ĉar estas danĝere, la policanoj koruptiĝas kaj oni povas haltigi vin surstrate por registri vian valizon, eĉ enmeti drogon en ĝi kaj peti al vi monon por ne vin denunci. Nun li estas la tria oficiro kaj ne deziras esti kapitano, ĉar tio estas tre granda respondeco. En la ŝipoj kiel videblas ĉiuj bone konas la normojn kaj la hierarkion oni respektas skrupule. Ĉiuj klarigas ke neniam ili vojaĝis kun la aliaj maristoj, aŭ maksimume unufoje, do la plejparto interkonatiĝis surŝipe, ŝajnas klare ke elteni 9 monatojn kun homoj ĝis nun ne konataj, estas malfacile por eviti problemojn. Bonŝance en la nuna vojaĝo, ĉar se io okazus, Herrman la kapitano pacigus la aferon per sia kutima trankvileco. |
 | |||
|