|
 |
|
|
|
|
|
|
| |||
|
|
|
|
 |
|
|
17 DE SETEMBRE. A 51 DIES DE L’ARRIBADA Els contactes han funcionat i avui ens arriben bones notícies. Sembla que tenim possibilitats d’agafar un vaixell a Tòquio el 2 d’octubre per portar-nos fins a Los Angeles (EUA). És qüestió, doncs, de no perdre el temps i començar a combinar tots els viatges fins al Japó, per la ruta que volem fer: -De Xian a Chongqing amb tren. -De Chongqing a Wuhan amb vaixell per les gorges del riu Yang Tse. -De Wuhan a Xangai amb tren. -De Xanhai al Japó amb vaixell. En Wang ens consulta el viatge de Xangai al Japó, que és el més complicat. Surt un vaixell el dia 24 i un altre el 30, però avui diuen que no tenen paper i que no poden fer bitllets. Ens diuen que a la tarda no hi haurà cap problema. Ja mirarem de passar-hi. El dia 24 és massa prompte i ens obligarà a deixar el viatge pel riu i anar directament a Xangai. Avui a les 9 tenim una nova entrevista per a un diari. Un noi jove equipat amb una càmera i una llibreta ens fa preguntes, cap d’elles massa incisiva. En acabar ens vol fer una foto però com a viatgers, amb les bosses i visitant la Xina. Amb els paquets a l’esquena sortim de casa i pugem a un taxi. Després, amb un parell de motos-taxi, voltem i voltem sense saber on anem. Malauradament, ells tampoc no ho saben i tornem a casa després d’una hora sense haver fet cap fotografia. Haurem de visitar la ciutat per veure si hi trobem un lloc adequat i acabem l’entrevista. Pel camí, en Wei Chi aprofita la nostra presència per arengar a uns quants nois sobre els avantatges de l’esperanto. Visitem la torre de la campana al centre la ciutat antiga, des d’on surten quatre avingudes rectes que donen a les quatre portes que té la muralla que envolta tota la ciutat. La muralla, d’uns 15 metres, és una de les més ben conservades que hem vist i es pot recórrer per sobre amb bicicleta o amb vehicles de motor elèctric... excepte un parell de quilòmetres, que van enderrocar per donar més espai a l’estació de tren i que ara, adonant-se de l’error, volen tornar a construir. Passem per sota de la torre del tambor, similar a la de la campana però amb un gran tambor, per anar al barri islàmic i visitar-hi la gran mesquita. Travessem un petit basar de carrers estrets amb tendes de material per a turistes, fotos i rellotges de Mao, gorres de l'exèrcit xinès i guerrers en miniatura fins a la gran mesquita de Xian (Da Qingzhen Si). Després d'un esmorzar-dinar-sopar, anem a comprar els bitllets per al vaixell de Xangai. La noia que ens ho ha de reservar no hi és i com que les altres no en saben res, ens diuen que hem de tornar l'endemà. Atesa la importància que el vaixell té ara en el viatge, ens asseiem i diem que no ens n'anirem fins que no ens hagin reservat el bitllet. Al final arribem a una solució negociada: ella ens prepara el bitllet avui i nosaltres l'anirem a buscar l'endemà. Tenim sort i sortirem de Xangai el dia 28, cosa que ens permetrà baixar per les tres gorges del Yang Tse! A la dutxa de la nit es poden observar els efectes de la contaminació amb l’aigua negra que va deixant el cos. Xian és una ciutat molt contaminada i està envoltada d'una boira de fum que impedeix veure a grans distàncies. A tots els edificis turístics, uns nois venen llargavistes. Quina ironia! -------------------- 17an de septembro 2002. 51 tagojn antaŭ la reveno La kontaktoj sukcesis kaj hodiaŭ ni ricevas bonajn novaĵojn.Ŝajne eblas ke ni povos enŝipiĝi en Tokio la 2an de oktobro ĝis Los Angeles. Sen perdo de tempo ni devas tuj aranĝi la vojaĝkombinojn ĝis Japanio, laŭ la antaŭvidita itinero. -De Xian ĝis Chongqing trajne -De Chongqing ĝis Wuhan ŝipe tra la gorĝoj de rivero Yang Tse. -De Wuhan ĝis Shanghai trajne -De Shanghai ĝis Japanio ŝipe. Wang konsultas por ni la vojaĝon de Shanghai ĝis Japanio, ĉar ĝi estas tre komplika. La ŝipo startas la 24an kaj la 30an, sed hodiaŭ ili ne povas pretigi la biletojn pro paperomanko. Posttagmeze oni asertas ke la afero solviĝos. La 24an estas tre frue, ĉar devigas nin rezigni pri la rivera vojaĝo kaj rekte iri al Shanghai. Hodiaŭ je la 9a oni intervjuos nin por loka ĵurnalo. Junulo kun fotilo kaj kajero faras al ni kelkajn demandojn, neniu tro komplika. Li deziras foti nin dum vizito al la urbo kaj ni foriras por trovi taŭgan lokon. Survoje Wei Chi profitas nian ĉeeston por propagandi al kelkaj junuloj pri la avantaĝoj de Esperanto. Ili ŝatas la ideon kaj notas la adreson por estonta kontakto. Ni vizitas la sonorilturon en la malnova urbocentro de kie ekiras kvar rektaj avenuoj kiuj alvenas ĝis la kvar pordoj de la muro kiu ĉirkaŭas la tutan urbon. La muro 15 metrojn alta estas eble la plej bone konservita kiun ni vidis ĝis nun kaj oni povas ĝin surveturigi per biciklo aŭ per veturiloj kun elektra motoro. Escepte 2 kilometron, kiujn oni ruinigis por ampleksigi la trajnan stacidomon, kaj nun ili komprenas la eraron kaj volas ĝin rekonstrui. Ni pasas sub la tamburturo, simila al tiu de sonorilo, sed kun granda tamburo, survoje al la islama kvartalo por viziti la grandan moskeon. Ni trapasas malgrandan bazaron kun mallarĝaj pasejoj kaj budoj kun turista materialo, fotoj kaj horloĝoj de Mao, ĉapoj de la ĉina armeo, miniaturaj soldatoj,ktp.survoje al la granda moskeo Da Qingzhen Si. Estas malfrue kaj ni nek matenmanĝis, nek tagmanĝis kaj Wei Chi maltrankviligas nin, ĉar li estas tre magra kaj ni ne komprenas kial li povas elteni tian haston. Ni haltas por manĝi kaj poste ni iras aĉeti la ŝipajn biletojn por Shanghai. La junulino kiu prizorgas la biletojn forestas kaj la aliaj oficistinoj informas nin ke ni devos morgaŭ reveni. Ĉar tiu ŝipo ege gravas por nia totala vojaĝo, ni sidas kaj klarigas ke ni ne foriros ĝis kiam oni ne notos nian mendon. Finfine ni alvenas al interkonsento. Ili preparas al ni la biletojn hodiaŭ kaj morgaŭ ni revenos por ilin ricevi. Ni bonŝancas kaj ni ekiros la 28an el Shanghai, kio permesos al ni tranavigi la gorĝojn de la rivero Yang Tse. Dum nia nokta duŝo ni povas rimarki la rezulton de la poluado, ĉar la akvo el nia korpo aspektas nigre. Xian estas urbo tre poluciita kaj ĉirkaŭita de fumnubo kiu malebligas vidi de malproksime. En ĉiuj turistaj konstruaĵoj knaboj vendas binoklojn. Kia ironio! |
 | |||
|